มาดูกันต่อครับ
Luke 6:37 “อย่าวินิจฉัยโทษเขา และท่านทั้งหลายจะไม่ได้ถูกวินิจฉัยโทษ อย่ากล่าวโทษเขา และท่านทั้งหลายจะไม่ถูกกล่าวโทษ จงยกโทษให้เขา และเขาจะยกโทษให้ท่าน
Luke 6:38 จงให้เขา และท่านจะได้รับด้วย และในตักของท่านจะได้รับตวงด้วยทะนานถ้วนยัดสั่นแน่นพูนล้นใส่ให้ เพราะว่าท่านจะตวงให้เขาด้วยทะนานอันใด พระเจ้าจะได้ทรงตวงให้ท่านด้วยทะนานอันนั้น”
Luke 6:39 พระองค์ตรัสกับเขาทั้งหลายเป็นคำอุปมาด้วย ว่า “คนตาบอดจะนำทางคนตาบอดได้หรือ ทั้งสองจะไม่ตกลงไปในบ่อหรือ
Luke 6:40 ศิษย์ไม่ใหญ่กว่าครู แต่ศิษย์ทุกคนที่ได้รับการฝึกสอนครบแล้ว ก็จะเป็นเหมือนครูของตน
Luke 6:41 เหตุไฉนท่านมองดูผงที่ในตาพี่น้องของท่าน แต่ไม้ทั้งท่อนที่อยู่ในตาของท่าน ท่านก็ไม่รู้สึก
Luke 6:42 เหตุไฉนท่านจึงจะพูดกับพี่น้องของท่านว่า ‘พี่น้องเอ๋ย ให้เราเขี่ยผงออกจากตาของเธอ’ แต่ที่จริงท่านเองยังไม่เห็นไม้ทั้งท่อนที่อยู่ในตาของท่าน ท่านคนหน้าซื่อใจคด จงชักไม้ทั้งท่อนออกจากตาของท่านก่อน แล้วท่านจะเห็นได้ถนัด จึงจะเขี่ยผงออกจากตาพี่น้องของท่านได้
Luke 6:43 “ด้วยว่าต้นไม้ดีย่อมไม่เกิดผลเลว หรือต้นไม้เลวย่อมไม่เกิดผลดี
Luke 6:44 เพราะว่าจะรู้จักต้นไม้ทุกต้นได้ก็เพราะผลของมัน เพราะว่าเขาย่อมไม่เก็บผลมะเดื่อจากต้นไม้มีหนาม หรือย่อมไม่เก็บผลองุ่นจากต้นระกำ
Luke 6:45 คนดีก็ย่อมเอาของดีออกจากคลังดีแห่งใจของตน และคนชั่วก็ย่อมเอาของชั่วจากคลังชั่วแห่งใจของตน ด้วยใจเต็มด้วยอะไรปากก็พูดออกมาอย่างนั้น
ดูคำสอนของพระเยซูต่อครับ
:37-38 อยากได้รับสิ่งใด จงปฏิบัติสิ่งนั้นต่อคนอื่นด้วย
แต่ในเรื่องการให้ เมื่อเราให้ผู้อื่น พระเจ้ากลับเป็นผู้ให้คืนตอบกลับแก่เรา คืนให้อย่างมากมายยัดสั่นแน่นพูนล้นใส่ให้
:39-40 ศิษย์เป็นเหมือนครู ถ้าคนนำทางมองทางไม่ออก มองทางไม่เห็น เจอบ่อไม่หลบก็จะตกลงไปในบ่อ
ถ้าครูของเราคือพระคริสต์ เราก็จะเป็นเหมือนพระคริสต์ด้วย อาเมน ฮาเลลูยา
:41-42 คนเรามักมองออกไปจากตัวเอง มองไปหาความผิดของผู้อื่น หาได้สำรวจความผิดในตนเองไม่
ข้อนี้จึงเตือนใจเราว่าก่อนที่เราจะต่อว่าพี่น้อง ก่อนที่เราจะมองหาความผิด ความบกพร่องของผู้อื่น จงมองดูตัวเราก่อนว่าตัวเราเป็นเช่นไร สำรวจตัวเราเองก่อนว่าเราเป็นเช่นพระคริสต์หรือไม่ เรามีความรัก เราให้อภัย เราซื่อตรง เราไม่คดโกง เรามีความชื่นชมยินดีในพระเจ้า ฯลฯ หรือไม่ ก่อนจะไปมองดูคนอื่นให้สำำรวจตัวเองเสียก่อน
:43-45 พูดถึงชีวิตของเราว่าเมื่อเรามีอะไรอยู่ในใจ เดี๋ยวสิ่งนั้นก็จะแสดงออกมาภายนอก เช่นในใจคิดอะไรอยู่ ปากก็จะพูดสิ่งนั้นออกมา ดังนั้นถ้าเราให้พระคำพระเจ้าเต็มอยู่ในหัวใจของเรา เราจะไม่พูดสิ่งใดผิดพลาดไปเป็นแน่
ต้นไม้ดีย่อมให้ผลดี เรามีพระคริสต์อยู่ในชีวิตเรา ผลที่แสดงออกมาภายนอกย่อมเป็นชีวิตพระคริสต์ด้วยแน่นอน
